مطالب علمی آموزشی و ثتبی | بلاگ شخصی حسین مرادی راد

خصیصه استقلال وجودی برند یا این که نماد

برند یا این که نشانه تجاری , صنعتی یا این که خدماتی بعداز آن که پا به میدان وجود گذاشت و طبق قانون ها رسمی در منشاء صلاحیت دار به ثبت رسید , وجودی جداگانه و جدا به دست اندرکاران ایجادی آن پیدا می نماید . به عبارت دیگر با وجود اینکه حقوق و دستمزد ناشی از برند , برای تکوین نیاز به به وقوع پیوستن خصوصیاتی داراست و اثر هر نماد تجاری یا این که برند ایجاد و عرضه سرویس ها , مخصوص و محدود یا این که دارای ربط است به موضوعات یا این که گونه ساخت متاع و یا این که گونه کار اقتصادی یا این که خدماتی که در اظهارنامه و خواهش ثبت صاحب تیتر شده‌است , البته زمانی مارکی به ثبت رسیده دیگر به موضوعات برند یا این که مالک آن کاملاَ متعلق نخواهد بود . بلکه به گونه ای استقلال پیدا می نماید , به نحوی که ادامه وجود آن کیفیت خوب محصولاتی که ساخت و به بازار عرضه می شود و یا این که کیفیت عالی ارائه سرویس ها و چه بسا به صلاحیت صاحب و مالک برند و یا این که بقیه وضعیت درستی که برای ثبت برند ضروری بوده تعلق نخواهد داشت و در سود جز در موردها مختص و استثنایی هیچ نماد یا این که مارکی , بجهت تنزل کیفیت تولید ها یا این که ارائه سرویس ها یا این که سلب صلاحیت یا این که عدم صلاحیت صاحب و مالک برند در عرضه جنس و ارائه سرویس ها , ابطال نمی‌گردد و یا این که بازدارنده تمدید اعتبار آن نخواهد بود .
اما در بررسی التماس ثبت برند یا این که علایم تجاری , صنعتی یا این که خدماتی هم , کیفیت ساخت یا این که ارائه سرویس ها قضیه اظهارنامه و صلاحیت درخواست کننده ثبت نماد تجاری یا این که برند , در انجام کار تجاری یا این که عرضه مال یا این که سرویس ها مورد دقت قرار نخواهد گرفت و تنها موضوعات یا این که کار های مغایر نظم همگانی , رفتار حسنه و بهداشت و سالم همگانی از سختی ها قبول خواهش نماد ثبت برند محسوب است و تقاضای ثبت آن رد خواهد شد .
در نظام فعلی دستمزد کشور ایران هم با دقت به بند ب ماده 32 ضابطه تازه ثبت اختراعات , طرح های صنعتی و علایم تجاری تصویب شده 1386 احوال بر همین منوال است و علایم بر خلاف موازین فقهی یا این که نظم همگانی یا این که رفتار حسنه قابل ثبت نیست البته ماهیت یا این که کیفیت حقیقی وواقعی و عملی زمینه برند که کالا یا این که سرویس ها است شرط صدق خواهش ثبت برند قلمداد نشده است .
ماده 7 کنوانسیون پاریس تصویب شده 1883 دراین باره چنین تیتر نموده است :
( کیفیت محصولی که نشانه کارگاه یا این که آدرس تجاری می بایست روی آن الصاق گردد , نمی تواند در هیچ مورد بازدارنده ثبت نشانه مزبور شود . (
خواسته ماده مذکور این است که چگونگی ماهیت و کیفیت محصولی که آرم صنعتی یا این که تجاری معرف کالا مزبور و وسیله تمایز آن از تولیدها شبیه است , در هیچ مورد بازدارنده ثبت آن نیست . در نظام حقوقی فرانسه با اعتنا به ماده 7 کنوانسیون پاریس و بند چهارم ماده 15 موافقتنامه در موضوع مالکیت فکری متعلق به تجارت تصویب شده 15 دسامبر 1992 , اصل عدم تعلق یعنی استقلال برند , پذیرفته شده‌است .
طبق مستبط از مواد اشاره شده , برند یا این که نماد تجاری به مسئله و دسته کار های تولیدی و خدماتی آن , چندان تعلق ندارد . یعنی در عین اکنون که نشانه تجاری به زمینه ایجاد جنس و یا این که کار خدماتی درج شده در اظهارنامه تنظیمی و ارسالی به مبداء با تقوا برای ثبت , رابطه داراست و اثر حقوقی یا این که تقدم ناشی از برند متعلق به قلمرو گونه کار اقتصادی و تمایز گوشه ای آن از عمل های شبیه آن است , ولی آرم به کیفیت تولیدها یا این که ارائه سرویس ها و یا این که چه بسا صلاحیت درخواست کننده , تعلق ندارد و در واقع از این جهت موجودی غیر وابسته است و همان ممکن است