مقررات ثبت نام های تجاری و ثبت برند تجاری
دوشنبه, ۷ بهمن ۱۳۹۸، ۰۱:۴۵ ب.ظ
شرکت های خارجی برای محافظت از حقوق مالکیت صنعتی خود باید مقررات ایران را مطالعه کنند. زیرا در اصل ، این دارایی ها باید برای حفاظت ثبت شوند و آگاهی از مقررات ایرانی در این رابطه می تواند از اهمیت ویژه ای برای صاحبان این دارایی ها برخوردار باشد.
به عبارت دیگر ، هنگامی که یک شرکت خارجی محصولات خود را در ایران معرفی و به فروش می رساند ، تمایل دارد از مارک کالای مورد نظر پشتیبانی لازم را ارائه دهد و در صورت استفاده از سیستم حقوقی قطعاً راضی خواهد بود. برای محافظت از این حقوق باید اقدامات حفاظتی مناسبی صورت گیرد.
خوشبختانه در ایران اخیراً تحولات اساسی در زمینه حقوق بشر به وجود آمده است و قوانین جدید حمایت بیشتری از حقوق مالکیت صنعتی در کشور ما کرده است. این مقاله مطابق آیین نامه اخیراً تصویب شده ، به طور جداگانه با پشتیبانی موجود از علائم تجاری و نشانه های جغرافیایی سروکار خواهد داشت. علاقمندان برای یادگیری بیشتر می توانند مقالات زیر را بخوانند:
- مراحل ثبت مارک جغرافیایی چه مراحلی است؟
مارک های یک نام تجاری عنوانی است که یک بازرگان یا یک شرکت برای ارائه خود از آن استفاده می کند. برای تمایز یک مارک از یک برند ، باید توجه داشت که این برند نشانگر اعتبار کل یک تجارت است و نه یک محصول خاص از آن تجارت. به عنوان مثال: اگر از برند محبوب خمیر دندان "Crest" متعلق به Procter & Gamble استفاده کنید ، Procter & Gamble یک برند است ، در حالی که "کرست" یک مارک است.
قانون تجارت ایران به کلیه شرکتها ملزم می کند که نام خود را تشکیل دهند. نام تجاری در اصل از دو بخش تشکیل شده است: یکی نوع شرکت ، مانند "شرکت محدود دولتی" ، "شرکت با مسئولیت محدود" ، "مشارکت" است که در تمام شرکتهای یک نوع یکسان است و دیگری مربوط است. از طرف شرکتی که در همه افراد متفاوت خواهد بود.
برخلاف علائم تجاری ، که همواره مورد توجه قانون گذاران بوده و از سال 1310 مشمول قانونی خاص تحت "قانون علائم تجاری و اختراعات" شده اند ، تنها هفت ماده از ماده 14 قانون در مورد تجارت در سال 1311 تصویب شد. ثبت نام یک نام تجاری اختیاری است ، مگر در مواردی که توسط وزارت دادگستری تعیین شده باشد و در صورت ثبت نام ، مدت اعتبار 5 سال خواهد بود.
متأسفانه ، اگرچه وزارت دادگستری مسئولیت تهیه آیین نامه مطابق ماده 582 قانون تجارت در سال 1311 را بر عهده داشته است ، که ثبت نام یک نام تجاری و افشای آن و اصول دادخواست را به یک نام مقرر می کند. تجاری ، چنین تسویه حساب تاکنون تصویب نشده است. بنابراین در حال حاضر امکان ثبت علامت تجاری در ایران امکان پذیر نیست ، زیرا نه صلاحیت ثبت نام شناخته شده است و نه تشریفاتی که باید ثبت شود. از آنجایی که نام تجاری در ماده 578 قانون تجارت فقط در صورت ثبت شدن محافظت می شود ، نمی توان از این قانون حمایت کرد.
با این حال ، به نظر می رسد قانون ثبت اختراعات ، طراحی های صنعتی و علائم تجاری سال 2007 حتی بدون ثبت نام از این اسامی پشتیبانی می کند. قانون علامت را به عنوان یک نام یا عنوان در شناسایی یا شناسایی شخص حقیقی یا حقوقی تعیین می کند و طبق آیین نامه دفتر ثبت ، کلیه تجار و شرکت های ایرانی و خارجی تعریف می کند. آنها باید نام خود را در دفتر ثبت کنند ، ماده 47 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و مارک های تجاری بدون نیاز به ثبت نام مجدد مارک ها: "مشروط بر ثبت اجباری علائم تجاری ، این اسامی حتی بدون ثبت نام نیز خواهند بود. محافظت در برابر جعل توسط شخص ثالث ... "
بنابراین به نظر می رسد که تصویب قانون حمایت از علائم تجاری ملی را نیز فراهم می کند.
علاوه بر این ، از آنجایی که ایران عضو کنوانسیون پاریس است ، از علائم تجاری بیگانگان که کشورشان عضو کنوانسیون هستند نیز می توانند در ایران محافظت شوند. مطابق ماده 8 کنوانسیون پاریس: "بدون مارک در تمام کشورهای اتحادیه صرف نظر از ثبت یا ثبت آن ، خواه یک مارک صنعتی باشد یا یک مارک محافظت می شود. . "
لازم به ذکر است که طبق ماده 1 قانون سرمایه گذاری ، نامهای تجاری نیز می توانند به عنوان سرمایه خارجی پذیرفته شوند ، اما ثبت این دارایی ها به عنوان سرمایه خارجی در سازمان سرمایه گذاری منوط به تأیید و تصویب وزارت صالح است ، البته. تاکنون درخواست های کمی برای ثبت چنین صندوق هایی وجود ندارد.
نشانه های جغرافیایی
نشانه جغرافیایی نشانگر این است که منشاء یک محصول به قلمرو ، منطقه یا منطقه کشور نسبت داده می شود ، مشروط بر اینکه کیفیت و کیفیت ، شهرت یا موارد دیگر
به عبارت دیگر ، هنگامی که یک شرکت خارجی محصولات خود را در ایران معرفی و به فروش می رساند ، تمایل دارد از مارک کالای مورد نظر پشتیبانی لازم را ارائه دهد و در صورت استفاده از سیستم حقوقی قطعاً راضی خواهد بود. برای محافظت از این حقوق باید اقدامات حفاظتی مناسبی صورت گیرد.
خوشبختانه در ایران اخیراً تحولات اساسی در زمینه حقوق بشر به وجود آمده است و قوانین جدید حمایت بیشتری از حقوق مالکیت صنعتی در کشور ما کرده است. این مقاله مطابق آیین نامه اخیراً تصویب شده ، به طور جداگانه با پشتیبانی موجود از علائم تجاری و نشانه های جغرافیایی سروکار خواهد داشت. علاقمندان برای یادگیری بیشتر می توانند مقالات زیر را بخوانند:
- مراحل ثبت مارک جغرافیایی چه مراحلی است؟
مارک های یک نام تجاری عنوانی است که یک بازرگان یا یک شرکت برای ارائه خود از آن استفاده می کند. برای تمایز یک مارک از یک برند ، باید توجه داشت که این برند نشانگر اعتبار کل یک تجارت است و نه یک محصول خاص از آن تجارت. به عنوان مثال: اگر از برند محبوب خمیر دندان "Crest" متعلق به Procter & Gamble استفاده کنید ، Procter & Gamble یک برند است ، در حالی که "کرست" یک مارک است.
قانون تجارت ایران به کلیه شرکتها ملزم می کند که نام خود را تشکیل دهند. نام تجاری در اصل از دو بخش تشکیل شده است: یکی نوع شرکت ، مانند "شرکت محدود دولتی" ، "شرکت با مسئولیت محدود" ، "مشارکت" است که در تمام شرکتهای یک نوع یکسان است و دیگری مربوط است. از طرف شرکتی که در همه افراد متفاوت خواهد بود.
برخلاف علائم تجاری ، که همواره مورد توجه قانون گذاران بوده و از سال 1310 مشمول قانونی خاص تحت "قانون علائم تجاری و اختراعات" شده اند ، تنها هفت ماده از ماده 14 قانون در مورد تجارت در سال 1311 تصویب شد. ثبت نام یک نام تجاری اختیاری است ، مگر در مواردی که توسط وزارت دادگستری تعیین شده باشد و در صورت ثبت نام ، مدت اعتبار 5 سال خواهد بود.
متأسفانه ، اگرچه وزارت دادگستری مسئولیت تهیه آیین نامه مطابق ماده 582 قانون تجارت در سال 1311 را بر عهده داشته است ، که ثبت نام یک نام تجاری و افشای آن و اصول دادخواست را به یک نام مقرر می کند. تجاری ، چنین تسویه حساب تاکنون تصویب نشده است. بنابراین در حال حاضر امکان ثبت علامت تجاری در ایران امکان پذیر نیست ، زیرا نه صلاحیت ثبت نام شناخته شده است و نه تشریفاتی که باید ثبت شود. از آنجایی که نام تجاری در ماده 578 قانون تجارت فقط در صورت ثبت شدن محافظت می شود ، نمی توان از این قانون حمایت کرد.
با این حال ، به نظر می رسد قانون ثبت اختراعات ، طراحی های صنعتی و علائم تجاری سال 2007 حتی بدون ثبت نام از این اسامی پشتیبانی می کند. قانون علامت را به عنوان یک نام یا عنوان در شناسایی یا شناسایی شخص حقیقی یا حقوقی تعیین می کند و طبق آیین نامه دفتر ثبت ، کلیه تجار و شرکت های ایرانی و خارجی تعریف می کند. آنها باید نام خود را در دفتر ثبت کنند ، ماده 47 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و مارک های تجاری بدون نیاز به ثبت نام مجدد مارک ها: "مشروط بر ثبت اجباری علائم تجاری ، این اسامی حتی بدون ثبت نام نیز خواهند بود. محافظت در برابر جعل توسط شخص ثالث ... "
بنابراین به نظر می رسد که تصویب قانون حمایت از علائم تجاری ملی را نیز فراهم می کند.
علاوه بر این ، از آنجایی که ایران عضو کنوانسیون پاریس است ، از علائم تجاری بیگانگان که کشورشان عضو کنوانسیون هستند نیز می توانند در ایران محافظت شوند. مطابق ماده 8 کنوانسیون پاریس: "بدون مارک در تمام کشورهای اتحادیه صرف نظر از ثبت یا ثبت آن ، خواه یک مارک صنعتی باشد یا یک مارک محافظت می شود. . "
لازم به ذکر است که طبق ماده 1 قانون سرمایه گذاری ، نامهای تجاری نیز می توانند به عنوان سرمایه خارجی پذیرفته شوند ، اما ثبت این دارایی ها به عنوان سرمایه خارجی در سازمان سرمایه گذاری منوط به تأیید و تصویب وزارت صالح است ، البته. تاکنون درخواست های کمی برای ثبت چنین صندوق هایی وجود ندارد.
نشانه های جغرافیایی
نشانه جغرافیایی نشانگر این است که منشاء یک محصول به قلمرو ، منطقه یا منطقه کشور نسبت داده می شود ، مشروط بر اینکه کیفیت و کیفیت ، شهرت یا موارد دیگر
